نسبت به ازدواج با نامزدم تردید دارم

با سلام و سپاس از همراهی شما، از این که ما را امین خود دانستید کمال تشکر وقدردانی را داریم. ما قدر ارتباط با شما را می دانیم.
همانطور که می دانید ازدواج یکی از مهمترین حوادث و رویدادهای زندگی است و نقش مهمی در سرنوشت و سعادت و خوشبختی انسان دارد ، مضافاٌ بر اینکه اگر به نحو صحیح انجام پذیرد بسیاری از نیازهای انسان را اعم از نیازهای عاطفی و جنسی را تامین و باعث آرامش روحی انسان می شود .
در پاسخ به سؤال شما خواهر محترم باید توجه داشت که بصورت کلی آدم ها در انتخاب همسر دو جور عمل می کنند، برخی عقیده دارند که باید قبل از ازدواج عشق و علاقه باشد و بدون عشق و علاقه نمی شود ازدواج کرد و عامل استحکام زندگی مشترک عشق قبل از ازدواج است. برخی دیگر اعتقاد دارند که عشق قبل از ازدواج علاوه بر اینکه مشکلی را حل نمی کند بلکه در بسیاری از موارد باعث بوجود آمدن مشکل نیز می شود. عشق و علاقه و وابستگی قبل از ازدواج باعث کور شدن چشم عقل می شود و دیگر دختر و پسر به دنبال شناخت یکدیگر نیستند و در بسیاری از موارد دختر و پسر به هم نمی رسند و اگر به هم وابسته شده باشند به شدت از نظر عاطفی آسیب می بینند. در جلسات مشاوره فراوان به مواردی برمی خوریم که پسر یا دختری عاشق فردی شده است ولی شرایط هر کدام با دیگری فرق می کند. برخی از آنها به مشاور مراجعه می کنند. از این دسته عده ای هستند که ممکن است بصورت نسبی ملاک های ازدواج با یکدیگر را داشته باشند، ولی بسیاری از آنها ملاک های ازدواج را ندارند و صرفا بخاطر دوستی و کنار هم بودن برای مدتی کوتاه، دروغ ها و ظاهر سازهای هایی که برای یکدیگر داشته اند به یکدیگر علاقه مند شده اند و شناخت درستی از یکدیگر ندارند ولی وابسته به هم شده اند و حال که می بینند نمی توانند به هم برسند دچار مشکل شده و عذاب روحی زیادی دارند. علاقه و آشنایی قبل از ازدواج را می توان به چند دسته تقسیم کرد: اول: علاقه به کسی که سالهاست انسان او را می شناسد و از نزدیک با او و خانواده اش در ارتباط بوده است و خصوصیاتی از فرد مقابل که در ازدواج مهم اند را اطلاع دارد. مثل اقوام، همسایه ها، یا آشنایان خانوادگی. دوم: علاقه و عشق آنی و لحظه ای و در اصطلاح عشق در یک نگاه که فرد با دیدن طرف مقابل یک دل نه صد دل عاشق او می شود و احساس می کند نیمه وجودی خود را یافته است. سوم: علاقه انسان به کسی از جنس مخالف که با او رابطه دوستانه داشته است و شناخت او در این رابطه شکل گرفته است. تنها صورتی که با فرهنگ ملّی و مذهب، سازگاری دارد قسم اول می باشد. زیرا عقلانی ترین صورت برای ازدواج صحیح و رسیدن به خوشبختی و انتخاب صحیح می باشد. ولی علاقه و شناخت در قسم دوم و سوم هیچ پایه و اصلی نداشته و دلیلی ندارد که این علاقه خیلی زود از بین نرود بلکه بارها تجربه ثابت کرده است که افرادی که با این روش ازدواج کرده اند و بدون تحقیق و بررسی ملاک های ازدواج اقدام به انتخاب همسر نموده اند در بسیاری از موارد خیلی زود نفرت، جای عشق را گرفته است و با مشکلات عدیده ای روبرو شده اند. برخلاف برخی شعارها در فیلم های سینمایی تجاری که تنها برای جذب مخاطب می باشد، که می گویند: عشق به تنهایی برای خوشبختی کافی است، علاقه بدون رعایت ملاک های ازدواج و تناسب در ازدواج بزرگترین میانبر برای بدبختی انسان در ازدواج می باشد.
خواهر محترم! ما نمی دانیم بر چه اساسی شما تردید را در چهره فرد مقابلتان برداشت نموده اید ولی این را می دانیم که تشخیص رضایت فرد مقابل یا عدم نارضایتی او کار آسانی است و حتی در صحبت ها هم می توان به این موضوع رسید. اتفاقا روند صحبت شما تا کنون منطقی بوده ولی احتمالا صحبت کردن کافی است و باید از مشاوره تخصصی کمک بگیرید.
مشخص نیست مشاوری که شما از آن استفاده می کنید تخصص مشاوره پیش از ازدواج را دارند یا خیر ولی امروزه مراکز مشاوره با انجام تست هایی شناخت جامعی به طرفین ارائه نموده و کفویت ها را تعیین می کنند.
به نظر ما بهترین کار مراجعه به این مراکز است و اگر فکر می کنید این فرد در 60 الی 70 درصد معیارهای اصلی اعم از ایمان، اخلاق، شرافت خانوادگی و معیارهای فردی اعم از سن، تحصیلات، زیبایی و ... با شما همخوان است پس از مشاوره تخصصی موضوع را نهایی کنید و بیش از این معطل ننمایید.
موفق باشید.